خوشحالم که دردتان آمده آقایان!

دادگاه انقلاب تهران براساس نظر وزارت اطلاعات، می گویم وزارت اطلاعات چون شخصا هیچ پرونده امنیتی ندیده ام که قاضی بدون نظر یا خلاف نظر وزارت اطلاعات حکم صادر کرده باشد، مرا به شش سال حبس تعزیری و 74 ضربه شلاق محکوم کرده است. پنج سال حبس برای اقدام علیه امنیت ملی و یک سال حبس و 74 ضربه شلاق برای برهم زدن نظم عمومی. پرونده مربوط می شود به تجمع فعالان جنبش زنان در 13 اسفند 85 که به بازداشت 33 نفر منتهی شد. تا جایی که می دانم، 31 نفر از آن 33 نفر بازداشتی که در تجمع شرکت داشتند، یا تبرئه شده اند و یا احکام تعلیقی زیر دوسال حبس دریافت کرده اند.

راستش نوشتن درباره این حکم، به نوشتن درباره بدیهیات می ماند؛ دستگاه قضایی و امنیتی که از یک طرف حسین شریعتمداری را که تئوریسین خشونت است، از تمامی اتهامات وارده تبرئه می کند و از طرف دیگر، یک معلم روستا را، سه فعال سیاسی کرد را و برادر یک متهم به بمب گذاری را به اتهام خشونت گری اعدام می کند، معلوم است باید هم یک وکیل مدافع حقوق بشر را به خاطر شرکت در یک تجمع برای دفاع از حقوق فعالان جنبش زنان، به شش سال حبس و 74 ضربه شلاق محکوم کند تا یک بار دیگر نشان دهد محدوده امنیت ملی اش تا چه حد خرد و حقیر است و تا چه اندازه هر تجلی از آزادی بیان، آزادی تجمعات و آزادی اندیشه را، اقدام علیه امنیت ملی یا برهم زدن نظم عمومی می داند، تا یک بار دیگر نشان دهد دفاع از حقوق زنان، حرف زدن از حقوق بشر، چه در داخل مرزهای ایران و چه خارج از آن، تا چه اندازه دردش می آورد و چقدر بی پرده و آشکار، این خشم را نشان می دهد.

آقایان، خوشحالم که دردتان آمده، خوشحالم که امنیت ملی تنگ و حقیرتان به هم ریخته است، و پیش و بیش از همه، خوشحالم که هیچگاه، هیچگاه شانس این را پیدا نخواهید کرد که حکمتان را، حبس و شلاقتان را اجرا کنید! با این حبس و شلاق، تنها برگ دیگری به پرونده تلاش من برای حقوق بشر اضافه شد زیرا که سالهاست، محکوم شدن در دادگاههایی که هیچیک از ابتدایی ترین اصول حقوقی در آنها رعایت نمی شود، مایه سربلندی است و پیش از من، بسیاری از بهترین فرزندان این سرزمین به این مدالهای افتخار مزین شده اند.